“….veel mensen weten dit niet maar stel dat je alléén dieren zou tellen die langer zijn dan 1 meter….vergeet je 95% van het dierenrijk. En zo is het exact met het meten van de luchtkwaliteit….” zegt een bekende van me.
Hij kijkt me vragend aan: “…dat weet jij toch zeker wel? Of ook niet?…”
Ik beaam want het schurende spel tussen regelgeving (overheid) en voldoen aan geen/minimale luchtvervuilende uitstoot is toe aan wat opheldering.
Het heeft alles te maken met ‘wat kan je meten’.
Veel luchtmeetsystemen kunnen niet onder een bepaalde ‘grootte(waarde) meten’.
Kort gezegd: des te kleiner de deeltjes in de lucht (ultrafijnstof)des te groter de kans dat een meetsysteem het niet kan meten.
En juist die hele kleine deeltjes zijn een gigantisch groot probleem voor de gezondheid.
Praktijk: volgens de wet bestaan die hele kleine deeltjes niet dus die hele kleine deeltjes kun je zonder sancties blijven uitstoten. Overheid blij, media blij, burgers blij maar de praktijk is dus anders.
“….je vergelijking met de dieren vind ik geweldig want ook daarin kunnen juist de meest kleine dieren het gevaarlijkst zijn,…..en moeilijkst om te vangen!…”
“…dat klopt…” zegt Marcel: “…de normen zouden veel strenger moeten worden want die hele kleine chemische deeltjes komen direct in de bloedbaan…”
Conclusie: soms mag je van een mug een olifant maken!