Richard is een kind van 8 jaar en kan niet goed mee in de klas. “…hij is te druk en concentreert zich slecht….” vindt de juffrouw. Richard is daardoor meer in de gang te vinden dan in de klas.
De juffrouw begrijpt Richard niet en Richard begrijpt de juffrouw niet. Ook de andere docenten begrijpen hem niet.
De ‘lastpak’ wordt geadviseerd een andere school te gaan zoeken.
De ouders van Richard proberen altijd veel te praten met hem maar dringen niet tot hem door. Hij ontwijkt zijn ouders en is heel druk, in de tuin, op de rekstok, of met vriendjes. Op de rekstok maakt hij hele mooie kunsten. Na lang aandringen bij zijn ouders mocht hij op turnen.
Zijn turntrainer is vol lof over Richard en laat hem meestal, vóór de training extra rondjes rennen.
De trainer zegt: “….dat maak je nog mooiere kunsten……”
Zonder moeite rent hij de rondjes en vraagt daarna vaak nog even aan de trainer of hij er nog 1 mag. In de turnles heeft hij aandacht en plezier. De turntrainer kan lezen en schrijven met Richard. En vise versa. Af en toe laat hij Richard ‘een kunstje voor doen’ aan de rest van de groep. Richard is dan apetrots!
Ook de buurvrouw van Richard is geliefd bij hem. Samen hebben ze de grootste lol, ze begrijpen elkaar goed. Hij gaat er vaak even langs. Zit dan rustig op de bank en praten over allerlei onderwerpen. De buurvrouw bakt vaak koekjes die hij heerlijk vindt. Als de buurvrouw een paar dagen weg is doet hij vaak even de tuin aanharken en onkruid wieden of boent de ramen. Thuis heeft hij dat nog nooit gedaan.
Richard (werkelijkheid een andere naam) is iemand uit mijn vroegere straat en zat bij me in de klas. Na wat ‘pittige’ jaren op school en met zijn ouders is zijn leven sinds enkele jaren stabiel.
Moraal van het verhaal en ook zeer toepasbaar in het bedrijfsleven waar we allemaal zaken doen met mensen– “….alles wat je de juiste aandacht en voeding geeft gaat groeien en bloeien…..”