“…..Drijvende zonne-energiesystemen op binnenwateren zijn qua CO2-voetafdruk vergelijkbaar met zonne-energiesystemen op land. Dit maakt ze geschikt om systemen op land aan te vullen, aldus de Nederlandse kennisinstelling TNO. Drijvende zonne-energie is een relatief nieuw, maar snel groeiend segment van de markt voor zonne-energiesystemen. Tot nu toe was er echter nog geen gedetailleerde levenscyclusinventarisatie beschikbaar. Het rapport van TNO richt zich op de CO2-voetafdruk: de totale uitstoot van broeikasgassen tijdens de hele levenscyclus, van productie en installatie tot afvalverwerking of recycling aan het einde van de levensduur. De onderzoekers vergeleken twee bestaande drijvende zonne-energiesystemen met fictieve systemen op land die gemodelleerd zijn aan de hand van achtergrondgegevens. De drijvende zonne-energiesystemen zijn twee veelgebruikte systemen met verschillende soorten drijvers: eentje basis van HDPE en de andere met staal en HDPE. Ze zijn geïnstalleerd op binnenwateren met zeer lage golfhoogte in Nederland en Duitsland. De geschatte CO2-voetafdruk per kWh energieopbrengst van de twee drijvende zonne-energiesystemen is circa 50 gram CO2 per kWh. Dit is 3-4 keer lager dan de EU-doelstelling voor de elektriciteitsmix in 2030, te weten 176 gram CO2 per kWh. Tijdens hun levenscyclus hebben drijvende zonne-energiesystemen op binnenwater vergelijkbare CO2-emissies als zonne-energiesystemen op land. Vergeleken met een oost-west systeem op land is de CO2-voetafdruk van drijvende zonne-energiesystemen slechts 15% hoger dan die van een zonne-energiesysteem op land. Dit maakt drijvende zonne-energiesystemen een nuttige aanvulling in de energiemix……” (Bron: https://engineeringnet.be/nl/nieuws/item/23218)