Terwijl ik met mijn dochter over de skyline in Amsterdam sta te turen roept ze dat het gaat regenen. Ze rent naar de tas om haar regenpak te halen.
“papa, doe snel de paraplu open anders wordt je nat”
Ze heeft het goed gezien. Grote donkere wolken rijzen langs de horizon omhoog en komen steeds dichterbij.
Het doet me herinneren aan de keer dat ik klein was en richting het bos fietste. Uit het niets begon het te waaien, onweren, hagelen en leek het wel avond zo donker dat het was.
Ook nu begint het harder te waaien en de lucht wordt almaar donkerder. Mijn dochtertje kijkt me aan en zegt: “opschieten papa!”
Plotseling zie ik in de verte, tussen de donkere wolken, een bootje opdoemen. Het bootje blijkt een schip te zijn. En daar werd onlangs iets over geschreven in de media.
Ik leg mijn dochter uit “wat jij ziet is een cruiseschip en die stoot net zoveel ‘regenwolken’ uit als 31.000 vrachtwagens bij elkaar. Het schip wordt gerenoveerd en omdat er géén stroom is voor dit grote ding moet de motor blijven draaien: 24uur p/dag. Wekenlang“
Daar moet dochterlief hard om lachen: “nee papa dat kan toch niet!”
“doe je mond en neus maar even dicht” vraag ik haar.
“maar papa het is toch niet besmettelijk?”
“geestelijk soms wel lieve schat”
luchtvervuiling – schone lucht – duurzaam